Στάθης Σταυρόπουλος
Χώρα χωρίς Κτηματολόγιο. Χωρίς Δασολόγιο. Χωρίς Χωροταξικό.Μια χώρα δηλαδή χωρίς γεωγραφία.
Μια χώρα χωρίς...
Χωρίς σώμα! Αν υπήρχε Κτηματολόγιο, η Θράκη θα είχε ασφαλιστεί. Τα νησιά του Αιγαίου θα επέπλεαν γαλήνια πάνω στη θάλασσά τους. Ο Εμπρηστής, ο Καταπατητής και ο Αυθαίρετος θα ήταν από καιρό μια σκοτεινή ανάμνηση σκαιών καιρών...
Και μόνον επειδή ο κ. Σημίτης και ο κ. Καραμανλής δεν έκαμαν το Κτηματολόγιο, που ούτε τώρα ο κ. Παπανδρέου φαίνεται διακαώς να προωθεί, θα αρκούσε για να πάνε στην Αλβανία -μια χώρα που έχει Κτηματολόγιο-, για να μάθουν γεωμετρία. Σε ένα κελί τρία επί τρία...
Αλλά ας μείνουμε για την ώρα στη γεωγραφία.
Μάθημα βασικό από την τρίτη έως την έκτη δημοτικού, για να μαθαίνουν τα παιδάκια ότι η Ελλάδα δεν συνορεύει ανατολικώς με τον 25ο παράλληλο, ούτε με την ¶ρτα προς βορράν, ότι προς νότον φθάνει έως την Γαύδο και ότι προς τη δύση δεν ανήκει μόνον στο ΔΝΤ, την Κομισιόν και την Μπούντεσμπανγκ.
Βασικές γνώσεις αυτές για τα παιδάκια που θέλουν να βγάλουν το δημοτικό και να πάνε στο γυμνάσιο.
Δυο, τρία βασικά μαθηματάκια όλα κι όλα! γλώσσα («να, Λόλα, έλα, Λόλα»), ιστορία («ο Καραϊσκάκης ήταν ήρωας της Επανάστασης πρώτα, κι ύστερα έγινε γήπεδο») κι αριθμητική («ένα κι ένα κάνουν δύο, κι όχι 150 εκατομμύρια ευρώ χαμένα σε δομημένα ομόλογα»). Απλά πράγματα.
Αν, λόγου χάριν, ένα παιδάκι γράψει στις εξετάσεις «ο στίβος χαρτιά» ή «ο έλληνας λαός» κόβεται, εκτός κι αν πηγαίνει για πρωθυπουργός, οπότε εξ όνυχος τον λέοντα κι εξ απαλών ονύχων την έχει πιάσει τη δουλειά, οπότε προάγεται.
Αν, πάλι, μόλις αρχίσει αργότερα ένα παιδάκι τα αρχαία, γράψει «επί δικαίοις και αδίκοις», κόβεται μετά βαΐων και κλάδων, εκτός κι αν πηγαίνει για Υπουργός Παιδείας.
Για την ιστορία ας μη μιλήσουμε καλύτερα, θα πικραθούμε και δεν πρέπει˙ τη γράφουν για μας ο κ. Σόρος και κάτι γελοία ιδεολογικά κουτάβια της Νέας Τάξης, που ξεφτιλίζουν την Αριστερά, όταν γράφουν λόγου χάριν στην «Αυγή» ανήμερα της 25ης Μαρτίου για τις «ορδές του Κολοκοτρώνη» ή αναρωτιούνται ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου γιατί «πολεμήσαμε το 1940; Φασισμό είχαν οι Ιταλοί, φασισμό είχαμε κι εμείς, ας τους αφήναμε να περάσουν»...!
Τι να γράψει, λοιπόν, στις εξετάσεις της ιστορίας ένα παιδάκι, αφού το πονεμένο αυτό πόνημα ξαναγράφεται; Συνωστίζονται, μάλιστα, ποιος θα την ξαναγράψει πιο κουλ, πιο σμουθ και πιο τρέντυ δεκάδες καλοί άνθρωποι - κυρίως εκσυγχρονιστές και φιλελεύθεροι.
Θα μου πείτε, χωρίς γεωγραφία, χωρίς ιστορία, χωρίς γλώσσα, χωρίς αριθμητική, πώς θα προβιβαστεί κανείς στην επόμενη τάξη. Στη χώρα του χωρίς μπορείς!
Χωρίς πολιτική, στρατηγική και τακτική. Χωρίς εκπαίδευση. Χωρίς δημόσια διοίκηση. Χωρίς άμυνα. Χωρίς τσίπα. Χωρίς καν χώρα, η χώρα του Χωρίς
έχει τόσον υποβιβαστεί, που μόνον να προβιβαστεί παρακάτω μπορεί!
Οπότε, πού το πρόβλημα;
Δεν τους βλέπετε πώς αγορεύουν στην αγορά, στη Βουλή και στα ΜΜΕ, σαν να μην τρέχει τίποτα; Όλα αυτά τα πρόσωπα, τα ίδια, που είκοσι, τριάντα χρόνια τώρα έχουν κάνει τη χώρα κεραμιδαριό...
Ιδού οι ίδιοι! Ιδού στα ίδια! Ιδού τα ίδια!
Οι άνθρωποί σας! Οι δικοί μας άνθρωποι! Οι ίδιοι πολιτικοί, οι ίδιοι δημοσιογράφοι, τα ίδια μεσημεριανάδικα, η ίδια ρητορική, όλα απλώς να χειροτερεύουν, αλλά όμως όλα να παραμένουν τα ίδια. Στάνταρντ πράγματα!
«Δεν ξέρω», μου λέει ο ¶νθρωπος Που Γελά, «αν θα λαμπαδιάσει πρώτος στον δρόμο πολιτικός ή δημοσιογράφος, αλλά θα λαμπαδιάσει».
Εμένα, πάντως, με φοβίζουν κάτι τέτοιες προβλέψεις. Σε κανένα απ’ τα μαθήματα που δίνω εξετάσεις δεν προβλέπεται τέτοια διδακτέα ύλη.
Ούτε στη φυσική, ούτε στη χημεία.
Στη φυσική, τριάντα χρόνια τώρα, κάνουμε για τα UFO, ενώ στη χημεία ακόμα μαθαίνουμε πώς τρίβουν το πιπέρι του διαβόλου οι καλογέροι.
Ούτε στα θρησκευτικά πάμε καλά απ’ όταν πέθανε και κοιμήθηκε ο Χριστόδουλος, ούτε στη γυμναστική απ’ όταν κόψαμε (λέμε τώρα) τη ντόπα...
Κι έτσι, στη Χώρα του χωρίς
χωρίς γεωγραφία, σώμα κι ιστορία, χωρίς γλώσσα, φιλότιμο και γεωμετρία, στόκοι στη φυσική και στη χημεία, χωρίς στρατηγική κι αίφνης εθνική κυριαρχία, χωρίς οδόν τινα κι ελπίδα,
μένουμε χρόνια τώρα στην ίδια τάξη,
με τον ίδιο Γιωργάκη, είτε τον λένε Σημίτη είτε Καραμανλή. Στην ίδια τάξη
τη «νέα τάξη», που όσο και αν τη λέμε «νέα», είναι το ίδιο παλιά όσον ήταν την εποχή του Χίτλερ, του Καλιγούλα, των Νεάντερταλ κι άλλων κορυφαίων στιγμών της ανθρωπότητας...
Πα μαλ, εκτός από μία μικρή λεπτομέρεια: ο πατέρας μου με γέννησε ελεύθερον Έλληνα πολίτη, κι εγώ παραδίδω τους παίδες μου υπηκόους του ΔΝΤ...
ΣΤΑΘΗΣ